Yorulduğumun farkındasındır umarım.Hergünüm seninle aynı çatı altında geçiyor.Aynı koridoru paylaşıyoruz,aynı nefesi alıyoruz.Aynı merdivenden ayrı ayrı iniyoruz.Canımın acıdığınında farkındasındır umarım.Yanımdan her geçişinde bende kendimden geçiyorum.Yoruldum evet seni başkasının yanında görmek çok yordu beni.Onunla yanyana oturman,elini tutman tüm duygularımın amına koydu.Ama alışıyorum galiba yalnızlığa. Daha ne kadar yanabilir canım? Daha ne kadar zarar görebilirim ki? Daha ne kadar bitirebilirsin ki beni? Dipteyim,sondayım. Ve bunun en iyi yanı ne biliyor musun? Rahatım. Çünkü zaten dipteyken kaybedecek hiçbir şey kalmıyor.