Bitti mi demeliyim yoksa hiç başlamadı zaten diye mi düşüneyim bilmiyorum. Bildiğim tek şey tükenmiş bir şeyler. Saygıyı bile kaybetmişiz birbirimize karşı. Belki de hiç saygı duymamışız birbirimize. Üzmekten korkmamışız belki. Belki korktuğumuz şeyi yaşatmışız. Bile bile lades demişiz belki. Bilmiyorum.

Tükenmişiz işte.Yok olmuşuz. Hiç gelmeden hep gitmelerin kurbanı olmuşuz. Biz olamadan daha hiç olmuşuz. Ya da belki sana bir şey olmamış, olan bana olmuş. İlk hayalim ilk hayal kırıklığım olmuş. Ne kadar zormuş..

Şimdi sana yemin ederim umurumda değil. Gelip gelmeyişin falan önemsiz ayrıntılar artık benim için. Hiç sevmemişsin. Hiçbir şey hissetmemişsin. Ben seni kendimden daha çok severken sen bu sevgiyi fark etmemişsin. Yazık. Sana değil, bana yazık. Bana sen değil, bana ben çok yazık etmişim.

Şimdi daha iyi ama her şey. Yaşamak için sana ihtiyacım olmadığını fark ettim geç de olsa. Başkasının eli de tutulabilirmiş, başkasına da sarılınabilirmiş hiç bırakmayacak gibi. Başkasının kokusu da ezberlenebilirmiş. Senden öğrendim.

Belki de kötü biri değilsin ama aşk adamı da değilmişsin. O yüzden seni rahatsız eden, bana acı veren sana verdiğim bu değeri aldım seni geride bırakmaya ilk adımlarımı atıyorum. Artık başkasıyla gülebiliyorum.

Bir bilet bu yazım artık sana. Tek yön. Dönüş yok. Sadece gidiş. Gidiyorum. Yanıma yaşattığın, bana kattığın her şeyi aldım. Seni rahatsız edecek bir hayal kırıntısı bile bırakmadım. Arkama bakma zamanı da değil, gitme diyecek kimse yok geride. Ben sadece gidiyorum. Bir daha sana geri dönmemek üzere.

Hoşça kal..