bugün...Tekrardan yaşamak istediğim tek tarih. Senin beni deli gibi sevdiğin, her zaman yanımda olduğun, birbirimize aşık olduğumuz, birbirimizi tamamladığımız koskoca 1 yılın başladığı o özel tarih.
 1 yılı geçti ben hala bıraktığın yerdeyim. Eskisi gibiyim. Sen belkide unuttun beni tamamen di mi? Sildin bütün her şeyi. Tekrar seni kazanmak için ne kadar çabaladıysam boşuna, olmadı olmuyo. Gerçekten benimde seni unutmam mı gerekiyo? Ne kadar bu gerçeğin farkında olsamda yapmak istemiyorum. Hem unutmak isteyince unutamıyo ki insan. Çok istedim bunu.  Hala bekliyorum mal gibi, bende gururun g sini bırakmayan seni bekliyorum. Çünkü ben aptalım salağım. Başka bi açıklaması var mı istenmediğini bile bile beklemenin?
Hatırlasana o günleri. Biliyorum sende unutmadın en az benim kadar hatırlıyosun sende.   İnsan ne kadar isterse istesin geri dönüşü olmayan hataların bedelini çok ağır ödüyo. Hiç acı çekmediğim kadar çektim, daha önce hiç ağlamadığım kadar ağladım. Peki bunlardan senin haberin oldu mu? Yanımda mıydın? Bana okadar sözleri veren her zaman yanımda olucağına dair yeminler eden o adam sanki hiç bişey söylememiş gibi gitti. En çokta bu üzdü bu acıttı canımı, hiç bi şey yaşanmamış hiç bişey için yemin etmemişsin gibi davranman.  Seni o kadar çok özledim kii. Hem biz birbirimize çok benziyoruz, çok ta yakışıyoduk mesela tuttuduğumuz takım. Ne biliyim seni bana hatırlatan o kadar çok şey var ki etrafımda istesemde olmuyo unutamıyorum. Zaten unutmakta istemiyorum. Yaşattığın acıdan bile mutluluk duyarken unutup seni silmek, hayatım boyunca en çok sevdiğine inandığım o adamı kaybetmek istemiyorum. sanırım biz tamamen bittik..