Ne seni unutabiliyorum, ne de kalanları. Seni unutamamanın verdiği acılara dayanamıyorum artık. Unutamamanın bu kadar kahredici,çıldırtıcı olduğunu bilmezdim. Her yerde, her zaman benimle birliktesin. İşin kötüsü her şey seni hatırlatıyor. Kalabalıkta söylenmiş bir söz bile yetiyor seni düşünmeme. Yalnızlığımda ise sesin kulaklarımda çınlıyor. Yaşanmış zamanlar film şeridi gibi geçiyor hafızamdan. Anılarımızı en küçük noktasına kadar birer birer hatırlıyorum. İşte o zaman, bu seni unutamayan başı, duvarlara vura vura parçalamak geliyor içimden.

 Gün oluyor, seni unutabilmek için bu şehirden çok uzaklara gitmek istiyorum. Sokaklar, kafeler, evler ,vitrinler seni hatırlatmasın diye.

 Gün oluyor, anlıyorum senden ve bu şehirden kaçmanın faydasızlığını. Çünkü biliyorum, nereye gitsem benimle geleceksin ya da gittiğim her yerde senden bir şey olacak.