Sana bir daha sarılamayacağım, öpemeyeceğim, elini tutamayacağım gerçeğini çoktan kabul ettim ama geriye bir şey kalmadı sanma, olduğun gibi duruyorsun bende. İnanır mısın, olmayışın seni hiç eksiltmedi. Arttırdı hatta.Örneğin, sırf sen seviyorsun diye yaptığımız ne varsa, devam ediyorum ben varmışsın gibi. Yokluğunu kendime bile belli etmiyorum. Korkuyorum, korkuyorum çünkü buna ne kadar devam edebilirim bilmiyorum. Şimdilik, kimseyi sevemedim, ya seversem.? Bunu düşünmek beni endişelendiriyor.Sana mı kızmalıyım bitirdin diye, kendimden mi nefret etmeliyim tutunamadım diye..Korkuyorum, bilmiyorum..
Sadece korkuyorum..