Bazen , bazenlerin fazlalığı insanın canını acıtıyor.

Bazen bu odaya, bu eve hatta bu şehre sığamıyorum. İçim eziliyor sanki, aldığım nefesten hiçbir şey anlamıyorum. Yataktan çıkmak bile zor geliyor, şarkılar, şiirler hatta dostlar bile bir fayda etmiyor, yazmak bile rahatlatmıyor. Kaçıyorum herkesten, kimsenin bana ”iyi misin” diye sormasına izin vermiyorum.
Bazen bir şeyleri özlüyorum, birilerini. Kesik kesik anılar geliyor gözümün önüne. Ama özle

diğim şeyin ne olduğunu bir türlü anlayamıyorum. Bir koku bir şeyler hatırlatıyor bazen, çocukluğumdan bir şeyler sanırım. Yine hatırlayamıyorum.
Perdelerimi hiç açmıyorum ben bazen. Ben bazen gündüzleri sevmiyorum. Gözyaşlarımı geceye saklıyorum. Ama rahatlatmıyor ağlamak, gece huzur vermiyor, boğuluyorum.
Ben bazen içimdekileri anlatamıyorum, kelimeler içime sıkışıp kalıyor.