Özlemek ne zor şeymiş böyle bir kokuya hasret kalmak. Sabah onunla uyanıp, akşam o varmış gibi uyumak ne zormuş. Gidenlerin yerini, gelenlerin doldurması ne zormuş. Bir kişiye hayatım diyebilmek, ama onun hayatı olamamak ne zormuş. Bir kişinin yanında, son nefesini vermeyi istemek ne zormuş. Bunların olmayacağını bilip, yaşamaya çalışmak ne zormuş. Aşk’ta şansını onla kaybedip bir daha sevemeyeceğini bilip, kendini avutmak ne zormuş. Sevmenin sadece acı olduğunu bilip, her sabah kendine uyanmayı isteyip, ona uyanmak ne zormuş. Onun gözleri başkasının gözlerinde boğulurken, gözlerin yollarda beklemek ne zormuş. Ne zormuş sevmek, ne zormuş. Ne zormuş aşk, ne zormuş..