Belki öğrenebiliriz birbirimizi sevmeyi. Başarabiliriz birbirimizin olmayı. Sen benimle uyurken, ben hâlâ bunun bir rüya olduğunu düşünüp, bir çocuk gibi gülümserken bulabilirim kendimi.

Belki olur. Sen ve ben birbirimizin parçası oluruz, birbirini tamamlayan, birini diğerine bağlayan. Belki birimizin cesareti yok eder diğerimizin kendine esaretini. Birbirimizin aksi yönüne adım atmayı bırakıp, başarabiliriz birbirimize doğru yürümeyi. Belki seversin, daha önce hiç kimseyi sevmediğin gibi. Belki ilk defa sevebilirim gerçekten birini. Ve ilk defa hissederim, birinin beni tüm benliğiyle hissettiğini. Belki birimizin toklukları doyurur diğerimizin açlıklarını.

Belki biz iki mutsuz, bu belkilerden yola çıkarak, sonunda birbirimizin oluruz. Mutlu ve koşulsuz.

Kim bilir..