”Başlamak bitirmenin yarısıysa, yazmakta yaşamanın yarısıdır. Bazen yazmak yaşamanın yarasıdır”.
Buraya hep bir şeyler olduğunda yazdım. Bazı şeyleri ise unutayım diye yazmadım. Yazmaya başladığımda ağlamaya değmez diye ağlayamadıklarım gelir aklıma. Ve ben katlanıyorum tüm bunlara. Ağlaya ağlaya yazıyorum bazen. Hiçbir şeyin farkında olmayan ben, olaylar hep bittikten sonra anlayan ben hüzünlerimi çok farkında, çok içinde yaşıyorum. Ağlıyorum, arınıyorum, açılıyorum. Ben mutluyken yazamıyorum. Mutluyken keyfime bakıyorum. Hepsi  bu.