30 Mart 2013 Cumartesi
Çok mu erken bitti bizim hikayemiz diye soruyorum kendime bazen. Acaba sende düşünüyor musun, aklına geliyor muyum diye düşünüyorum. Bazen acaba yaptığım hatalardan dolayı mi böyle olduk diyorum kendi kendime. Yaptığım hataları, ufak da olsa, topluyorum. Kocaman. Belki de ben büyütüyorum gözümde, zihnimde. Suçluyorum kendimi biliyor musun başlamadan bittiği için. Gözlerini özlediğim için tebessümünü. Kıskanıyorum. Herkesi. Sevebilen, aşık olan herkesi. Beni sevdikleri için de nefret ediyorum insanlardan... Yine de sevmeye çalışıyorum. En azından inandırıyorum onları. Bazen de acaba diyorum. Acaba o ufak hatalarım olmasaydı, senin de olmasaydı o ufak hataların. Acaba benim miydin şimdi? Acaba senin miydim. Engelleri aşar mıydık beraber? Bilmiyorum. Bilmek istemiyorum. Unutmak istiyorum aslında seni. Ama. Işte 'ama'dan sonrası da yok aslında ama... Kolay degil. Yinede inanıyorum, inandırıyorum kendimi, "bi gün seveceksin" diyorum. Bi başkasını. Deliler gibi. Aşık olacaksın diyorum. O kadar çok aşık olacaksın ki, aşık olmanın azı çoğu varmı bilmiyorum gerçi ama, onun için kendi kurallarından, bencilliklerinden vaz geçeceksin diyorum. Onun istediği gibi biri olmayi bile göze alacaksin diyorum. Kendini ona adayacaksın ve pişman olmayacaksın hiç bir zaman diyorum. Inanıyorum. En azindan inandırıyorum kendimi. Inanmak zorundayım.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder