sabahlara kadar müzik dinleyip düşünmekten uyuyamadığım geceleri özledim sanırım.O kadar hissizleşmişim ki aylardır ağlayamıyorum bile kimseyi de sevemiyorum ayrıca evden çıkasım da yok doğru düzgün yemekte yemiyorum yalnızlıktan patlayacak duruma gelmemden de şikayetçi falan değilim günlerdir telefonuma bile bakmıyorum gelen mesajlara da cevap veresim yok her gün saatlerce kitap okuyup film izlemekten de sıkılmış değilim elimde olsa bütün gün uyuyabilirim.O kadar boşluktayım ki yaptığım hiç bi şeyin sonucunu düşünmüyorum bile tüm bunlara rağmen nasıl hala mutluyum bende anlamıyorum sorun bende değilde içime attıklarım da sanırım gün geldi ağlamayıp içime attığım şeyler beni mahvetti onu anladım.